Kom, kijk door al je vensters

Een mens is als een huis met vele vensters.
Vensters met heel verschillende uitzichten.
 
                                                                Een venster op nog winter.                                                                      
Kale takken. Takken die dor zullen blijven.
Altijd weer kan het koud worden in ons.
 
Een venster op de lente in opmaak.
Tinten van groen. Bomen in bloei.
Altijd kan het nieuw worden in ons.
 
Een venster op de vijver.
Een waterlelie klimt uit de modder naar de zon.
Vissen morren niet over hun kleine waterplas.
Altijd kunnen we vrede vinden in ons eigen innerlijk.
 
Een venster op de hemel.
De wolken komen en gaan. De lucht kleurt weer blauw.
Altijd kan er nieuw uitzicht ontluiken in ons.
 
Een venster op de weidse velden.
Een vergezicht. Een wereld zoveel groter dan de eigen tuin.
Altijd kunnen anderen ons weer verrijken.
 
Een venster op de catalpaboom.
Boom van verdriet in de winter en pracht in de zomer.
Boom met zon en maan tussen de takken.
Altijd opnieuw is ons leven een tocht ‘van aankomen en weer weggaan’.
 
Een mens heeft vele vensters. Vensters met verschillende uitzichten.
Wie door alle vensters kijkt weet dat het leven niet eenvoudig is,
beseft dat de wereld eeuwig beweegt tussen wel en wee.
Wie door alle vensters kijkt, weet dat er altijd iets van hoop te zien is,
beseft dat er altijd een goede reden is om door te gaan.
 
Kom, kijk door al je vensters.
Zoek het uitzicht van de hoop.
Vind het uitzicht van vertrouwen.
 
Jean-Paul Vermassen