Verdriet

Het verdriet
dat me niet verlaat
is als het zoute water
van de zee.
Als ik ervan drink,
krijg ik alleen maar
meer dorst naar jou.
 
De eenzaamheid
die me drukt
is als een strakke oostenwind.
Hoe ik me er ook tegen bescherm,
toch gaat die me
door merg en been.
 
De dankbaarheid om jou,
is als een lenteochtend.
Het licht is als een zoen,
het is of er vrede gezaaid wordt
en rust als water is
van een rivier,
die alle pijn met zich meeneemt.
 
Ik ben je dankbaar,
mijn hele leven,
ik blijf aan je denken
tot ik bij je ben.
 
Gij bergt de bron des levens
in uw licht zien wij licht. (Ps. 36,10)