Een avond rond rouw - Barbara Claeys

Rouwen op 1 november… Maar wat ervoor en erna? De tradities in oktober en november zijn gekend: graven krijgen een poetsbeurt en het kerkhof kleurt vol bloemen.
Is er enkel dan aandacht voor overledenen? Nee, het wordt in die tijd van het jaar gewoon meer zichtbaar. We ‘mogen’ even stilstaan.
Dit stilstaan deden we samen, op donderdag 28 oktober 2021 in de kapel van de zusters. Rouwtherapeute Barbara Claeys loodste ons door de avond met meer info over het rouwproces en voorbeelden hoe we onze geliefden kunnen herdenken.
 
*Het begin en het einde van het leven hebben een andere bespreekbaarheid over zich. Er is vanuit de omgeving veel openheid bij de geboorte van een kind; bij rouw vervaagt de bespreekbaarheid doorgaans met de tijd.

*Bij rouw gaat men uit van het duale procesmodel:
-> gerichtheid op verlies: rouwen, alles hetzelfde willen houden, herinneringen ophalen,…
-> gerichtheid op herstel: nieuwe dingen ondernemen, ontspannen, afleiding zoeken, …
Als de focus enkel op verlies of herstel ligt, “stolt” de rouw. In geval van een slingerbeweging, is de rouw “gezond”.

*Verschil tussen mannen en vrouwen? Mannen doorgaans meer herstelgericht, maar vooral individuele verschillen.

*Er zijn heel wat momenten van herdenken na een overlijden: de verjaardag, de sterfdatum, moeder/vaderdag, de trouwdag, de lege stoel op feestdagen, dagelijks, … Dit wordt vaak nog onderschat en vergeten.
Hoe zo’n dagen invullen? Goed om te plannen wat je wel/niet wil.

*Vaak nemen mensen pas jaren later de tijd om te rouwen.
Als rouw niet toegelaten wordt, geeft ons lichaam op een bepaald moment signalen.
“Waar verdriet zich niet uit in tranen, daar wenen de organen.”

*Kinderen en rouw.
Kinderen kunnen snel wisselen tussen een lach en een traan. Dit is normaal. Mits een gezonde omgeving maken zij de slingerbeweging zelf. Transparante communicatie is enorm belangrijk.
Kinderen hebben sterke voelsprieten. Op volwassen leeftijd geraken we die vaak kwijt door een maatschappelijke norm.

*Is rouw hetzelfde als verdriet?
Verdriet is een gevoel. Rouw is veel complexer: uit balans zijn, boos, machteloos, eenzaam, gebrek aan zingeving, angst om anderen kwijt te raken, overweldiging door herinneringen, enzovoort.
Rouwen doe je niet maar even. Is een proces met verschillende fases en taken: 1. Werkelijkheid van verlies onder ogen zien, 2. Pijn van verlies ervaren, 3. Aanpassen aan wereld na verlies, 4. Leven opnieuw vormgeven.

*”Nu je hier niet meer bent, ben je overal.” Je bent pas dood als je naam niet meer wordt genoemd…
Hoe opnieuw verbinding maken met de overledene?
Nieuwe dingen ondernemen die gelinkt zijn aan de overledene, nieuwe rituelen creëren (bvb. bloemen bij foto, elke avond slaapwel zeggen aan overledene, …)

*Gedicht van Leo Buscaglia- Luisteren

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij adviezen te geven
dan doe je niet wat ik je vraag.
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij te vertellen waarom
ik iets niet zo moet voelen als ik het voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij denkt dat je iets moet doen om
mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken
Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar
me en probeer me te begrijpen.
En als je wilt praten, wacht dan even en
ik beloof je dat ik op mijn beurt naar jou
zal luisteren.