Eenzaamheid in een 'sociale' maatschappij - Ilke Corneillie

*Eenzaamheid is het subjectief ervaren van een onplezierig gemis aan (kwaliteit van) bepaalde sociale relaties (definitie Prof. De Jong Gierveld).
Iemand met weinig contacten hoeft niet per se eenzaam te zijn. En wie veel mensen rond zich heeft, kan zich toch eenzaam voelen. Het schoentje wringt doorgaans wanneer zich een verschil voordoet tussen iemands persoonlijke verwachting/behoefte en de mate van vervulling in de realiteit.

*Eenzaamheid verschilt van alleen kunnen zijn. Maar wanneer wordt alleen zijn eenzaamheid? Worden mensen pas eenzaam van zodra ze de beleving van het alleen zijn niet meer kunnen delen?

*Eenzaamheid is iets van alle leeftijden.

*Invloeden van maatschappelijke tendensen: de verbondenheid van onder de kerktoren heeft plaatsgemaakt voor meer versnipperde en minder stabiele contacten, een groei in autonomie en verantwoordelijkheid voor het eigen geluk.
=>  ‘Oplossing’: Autonomie in verbondenheid

*Vergeten we soms niet om meer in verbinding te staan en in dialoog te gaan met mensen? En welke rol spelen sociale media daarbij?

*Twee vormen van eenzaamheid: sociaal (ervaring van gemis aan sociale relaties) en emotioneel (gebrek aan een hechte, diepere aansluiting met de medemens)

*Wat kan ik zelf doen?
Netwerk ontwikkelen door nieuwe relaties aan te gaan en huidige relaties te versterken, verwachtingen bijstellen naar hoeveelheid en kwaliteit van relaties, manier van kijken en denken aanpassen. Soms kan professionele hulp daarbij helpen.

*Wat te doen als omgeving?
Doorbreek het taboe, geef (blijvende) aandacht, durf in gesprek te gaan.
Wees een OEN! – Open, Eerlijk, Nieuwsgierig
Laat OMA thuis! – Oordeel niet, geen Mening, geen Advies

*Probeer te horen wat achter de woorden zit, luister naar de millimeters. Vraag ook door (bvb. Wat maakt dat het goed gaat met jou?)
​
*Wat de zon is voor planten, is aandacht voor mensen…