Moslimvrouwen aan het woord

​Dit was een avond die verder keek dan vooroordelen en eerste indrukken. Een avond die uitging van verbondenheid, omdat we allemaal mensen zijn. Een avond met getuigenissen van twee sterke en interessante vrouwen. In de hoop te kunnen groeien naar een wereld die uitgaat van verbondenheid, waarin onze gelijkenissen worden gezien én waarin verschil màg en gerespecteerd wordt.

Dapper gingen Jihad en Bouchra de uitdaging aan om een antwoord te bieden op een resem vragen. Het panelgesprek werd gemodereerd door Veronique, een medewerker van De Rank.

Korte voorstelling van onze twee moslima’s:
Jihad: 24 jaar, school gelopen in Sint-Maartencampus in Beveren, werkzaam als redactrice bij de VRT.
Bouchra: 36 jaar, mama van 4 kinderen, werkzaam als bediende. Studeert daarnaast voor leerkracht. Ze wil graag een rolmodel zijn voor moslimmeisjes, iets wat ze zelf ooit gemist heeft.

*Wat betekent de islam voor jullie?
Het kan beschouwd worden als een wegwijzer, die richting geeft naar rust en iets wat overstijgt. Het islamitisch geloof nodigt uit om stil te staan bij wat belangrijk is en bevat mooie leefregels naar onze medemens, bvb. solidariteit. De ramadan is een periode van herbronning.

*Hoe staan jullie tegenover het dragen van een hoofddoek? 
Het is een manier om het geloof en een identiteit uit te drukken. De beleving van het geloof voelt voor sommige moslima’s completer bij het dragen van de hoofddoek. Bij Jihad leeft dit proces momenteel niet. Het is vooral hun wens om een hoofddoek te dragen, of net niet, afhankelijk van de context en binnen een klimaat van vrije keuze.

*Wat vinden jullie het ergste vooroordeel van niet-moslims tegenover jullie?
De veronderstelling van veel westerlingen dat vrouwen in de islam onderdrukt worden, klopt niet. Dit is geen typisch thema voor de islam; volgens Bouchra en Jihad kan onderdrukking leven in elke groep. Binnen hun relatie voelen ze zich op gelijke hoogte staan met hun man. Volgens Bouchra is medelijden bijgevolg overbodig.
In het dagelijks leven ervaart Bouchra af en toe verdachtmakingen van bvb. terrorisme, hetgeen zich uit in angstige blikken in haar richting. Daarnaast krijgt ze vaak racistische opmerkingen. Het raakt haar niet meer zo diep; ‘het is al een gewoonte geworden’...

*Wat kunnen we leren van moslims?
De islam bevat ook een spirituele dimensie. Er wordt bovendien veel belang gehecht aan familie en samenhorigheid, iets wat bij Belgen soms meer op de achtergrond geraakt is.

*Migratie heeft altijd bestaan, maar wordt nu steeds meer een thema. Het wij-zij denken groeit, aldus Bouchra. Er heerst minder een gevoel van “samenleven” dan 10 jaar geleden.
Zolang gekeken wordt naar hoe anders iemand is, zolang de verschillen tussen mensen meer aandacht krijgen dan de gelijkenissen, is het moeilijk om te blijven geloven in een multiculturele samenleving.
Welke visie men ook aanhangt, van zodra het extreme proporties aanneemt is het zelden constructief.

*Bouchra en Jihad beamen dat taal van cruciaal belang is om te komen tot integratie. Anderzijds, er is een behoefte dat de overheid dit aanmoedigt en mogelijkheden creëert. In hun eigen kringen is hun moedertaal een belangrijke uitdrukking van hun identiteit; bij openbare aangelegenheden, bvb. aan een loket, zullen zij zelf altijd Nederlands praten.
​
*Tot slot:
“Het is noodzakelijk om een open visie mee te geven aan onze kinderen. Laat ons beginnen in de eigen woonkamer, zowel bij moslims als niet-moslims.”
“Het gaat over zoeken naar een compromis. Zowel moslims als niet-moslims zullen water bij de wijn moeten doen om elkaar tegemoet te komen. Anders zal ieder de veiligheid van de eigen groep blijven opzoeken.”
Er is een heel grote verscheidenheid onder mensen. Dé moslima bestaat niet, evenmin dé westerse wereld, dé ….
Geloof, haarkleur, seksuele geaardheid, enzovoort, zijn slechts deelaspecten van een persoon.